این پاورپوینت به بررسی انواع شکستگی های ارتوپدی و روش های فیکسیاسیون داخلی (جااندازی و تثبیت داخلی) پرداخته است. شامل معرفی تکنیک های جااندازی، بی‌حرکت سازی و انواع وسایل مورد استفاده مانند پیچ، پین و پلاک می باشد.
مقدمه
شکستگی های استخوانی یکی از شایع ترین آسیب های ارتوپدی هستند که نیازمند درمان های مناسب برای بهبود و جلوگیری از عوارض جانبی می باشند. پاورپوینت حاضر به بررسی روش های مختلف جااندازی و تثبیت داخلی استخوان ها پس از شکستگی پرداخته و نکات کلیدی در مدیریت این آسیب ها را شرح می دهد. استفاده از تکنیک های صحیح در فیکسیاسیون داخلی، نقش مهمی در تسریع فرآیند بهبودی و کاهش درد بیماران دارد.
روش های جااندازی شامل جااندازی بسته، جااندازی با کشش مکانیکی و جااندازی جراحی می‌باشند. جااندازی بسته برای مواردی که جابجایی کم است و نیازی به جراحی نیست، استفاده می‌شود. در مقابل، جااندازی جراحی برای شکستگی‌های پیچیده‌تر که نیاز به تثبیت دقیق دارند، استفاده می‌گردد. پس از جااندازی، بی‌حرکت‌سازی ضروری است تا استخوان‌ها به درستی جوش بخورند. ابزارهای مورد استفاده برای بی‌حرکت‌سازی شامل گچ، آتل، بریس، اکسترنال فیکساتور و اینترنال فیکساتور می باشند.
اینترنال فیکساتور شامل وسایلی مانند پیچ، پلاک، پین و میله‌های داخل استخوانی است که هر یک برای نوع خاصی از شکستگی‌ها کاربرد دارند. پلاک‌ها با استفاده از پیچ به استخوان متصل شده و برای شکستگی‌های استخوان‌های بزرگ مانند ران و ساق پا استفاده می‌شوند. پین‌ها معمولاً برای استخوان‌های کوچک‌تر و شکستگی های ساده‌تر به کار می‌روند. میله‌های داخل استخوانی یا نیل‌ها برای تثبیت شکستگی‌های استخوان‌های بلند کاربرد دارند و به تثبیت داخلی کمک می کنند.
فرمت فایل: پاورپوینت
تعداد صفحات: 21
مطالب مرتبط