این پاورپوینت به بررسی شاخص های آلتمتریکس به عنوان روشی نوین برای ارزیابی بهره وری پژوهشی می پردازد. موضوعات شامل کارآیی، اثربخشی، مقایسه آلتمتریکس با شاخص های سنتی و ارزیابی عملکرد پژوهش های علمی است.
مقدمه
آلتمتریکس به عنوان یک شاخص نوین برای سنجش بهره وری پژوهشی، به ارزیابی تأثیر و دستاوردهای علمی از طریق معیارهای مختلفی همچون استنادها، بازخوردهای آنلاین، میزان مشاهده و دسترسی در شبکه های اجتماعی می پردازد. برخلاف شاخص های سنتی که بر تعداد استنادها و مقالات علمی تمرکز دارند، آلتمتریکس با توجه به ابزارهای دیجیتال و رسانه های اجتماعی، سرعت انتشار و تأثیرات لحظه ای پژوهش ها را نیز ارزیابی می کند. این رویکرد نوین به پژوهشگران این امکان را می دهد تا تأثیر کارهای علمی خود را در جامعه علمی و حتی در میان عموم مردم بهتر درک کنند.
بهره وری پژوهشی به معنای میزان تولیدات علمی در مقایسه با منابع و زمانی است که برای انجام پژوهش ها صرف می شود. شاخص های بهره وری به دو بخش کارآیی و اثربخشی تقسیم می شوند. کارآیی به معنای استفاده بهینه از منابع برای تولید یک پژوهش است، در حالی که اثربخشی به میزان دستیابی به اهداف پژوهشی اشاره دارد. ترکیب این دو مفهوم می تواند به بهبود عملکرد پژوهشگران و مؤسسات علمی کمک کند.
با این حال شاخص های سنتی بهره وری پژوهشی محدودیت های خود را دارند. برای مثال، تمرکز بیش از حد بر تعداد مقالات و استنادها ممکن است باعث نادیده گرفتن پژوهش هایی شود که تأثیرات مهمی در جامعه علمی دارند اما به دلیل محدودیت های زمانی یا موضوعی استناد کمتری دریافت می کنند. در اینجا، آلتمتریکس به عنوان یک ابزار جدید وارد میدان می شود و از طریق معیارهای مختلف، از جمله میزان بازدید، مشارکت در شبکه های اجتماعی و بازنشر آنلاین، به ارزیابی گسترده تری از تأثیر پژوهش ها می پردازد.
آلتمتریکس علاوه بر مشاهده پذیری بیشتر پژوهش ها سرعت در اندازه گیری تأثیرات علمی را افزایش می دهد و از روش های سنتی سریع تر عمل می کند. این ویژگی ها آلتمتریکس را به یک ابزار مفید برای ارزیابی پژوهش های علمی در عصر دیجیتال تبدیل کرده است.
فرمت فایل: پاورپوینت
تعداد صفحات: 17
مطالب مرتبط